شناسایی، تشخیص ویژگی ها و حساسیت آنتی بیوتیکی نمونه های شیگلای جدا و تفکیک شده از مدفوع کودکان

Identification, charecterisation and antibiotic suceptibility of shigella species isolated from stool samples in children

انتشارات :

BioMedSciDirect

متن به زبان انگلیسی با ترجمه فارسی

خلاصه:

بررسی شیوع و مقاومت آنتی‌بیوتیکی باکتری شیگلا در کودکان

این متن یک مقاله پژوهشی است که به بررسی شیوع انواع باکتری شیگلا و الگوی مقاومت آن‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها در نمونه‌های مدفوع کودکان می‌پردازد. هدف این مطالعه، ارائه اطلاعاتی برای مدیریت بهتر شیگلا در کودکان در یک بیمارستان در هند بوده است.

سابقه و هدف

بیماری شیگلوز که عامل آن باکتری شیگلا است، یک بیماری اسهالی حاد محسوب می‌شود و یک مشکل عمده بهداشت عمومی در کشورهای در حال توسعه است. مقاومت فزاینده این باکتری در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها، درمان آن را دشوار کرده است. هدف این پژوهش، شناسایی گونه‌های شیگلا و بررسی الگوهای مقاومت آن‌ها به منظور مدیریت مؤثرتر این بیماری در کودکان است.

روش‌شناسی

این مطالعه طی یک دوره ۱۲ ماهه (ژوئن ۲۰۰۹ تا مه ۲۰۱۰) در بخش میکروبیولوژی یک بیمارستان انجام شده است. نمونه‌های مدفوع از کودکانی که با علائم اسهال خونی بستری بودند جمع‌آوری شد. پس از جداسازی و شناسایی باکتری شیگلا، نوع و گونه آن مشخص گردید. در نهایت، الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی نمونه‌های جداشده با استفاده از روش انتشار دیسک بررسی شد.

نتایج کلیدی

• از میان ۱۲۸ نمونه مدفوع بررسی‌شده، ۱۳ نمونه حاوی باکتری شیگلا بودند.
• گونه غالب شناسایی‌شده، شیگلای منعطف (Shigella flexneri) بود که با اختلاف زیاد نسبت به سایر گونه‌ها (مانند شیگلای بویدی و شیگلای دیسانتری) شایع‌ترین نوع بود.
• نمونه‌های شیگلا مقاومت بالایی در برابر چندین آنتی‌بیوتیک رایج نشان دادند:
  • مقاومت ۱۰۰٪ در برابر آموکسی‌سیلین و نالیدیکسیک اسید
  • مقاومت بالا (حدود ۶۹٪ تا ۷۷٪) در برابر کوتریموکسازول، داکسی‌سایکلین، سفوتاکسیم، سفتریاکسون و سیپروفلوکساسین.
• نکته مهم این است که تمامی نمونه‌های شیگلا به آنتی‌بیوتیک آمیکاسین حساس بودند.

نتیجه‌گیری و پیشنهادات

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که شیگلای منعطف گونه غالب در منطقه مورد مطالعه بوده و مقاومت آن در برابر بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های رایج به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. این نتایج نیاز به بازنگری در پروتکل‌های درمانی تجربی برای شیگلوز را مطرح می‌کند. با توجه به مقاومت گسترده در برابر داروهایی مانند آموکسی‌سیلین و کوتریموکسازول، استفاده از آن‌ها بدون بررسی مقاومت محلی توصیه نمی‌شود. در پایان، نویسنده بر ضرورت نظارت مستمر بر مقاومت دارویی و انجام مطالعات بیشتر با آنتی‌بیوتیک‌های جایگزین برای تدوین یک راهبرد درمانی مؤثر تأکید می‌کند.

مطالعه بیشتر