در کتاب “نور و آینه”، “هیلاری مانتل” سال های پایانی توماس کرامول ، پسری که از هیچ به مراتب بالای قدرت رسید را به تصویر می کشد. یک پرتره ی تعیین کننده از شکارچی و طعمه ، یک رقابت وحشیانه بین حال و گذشته ، بین اراده ی سلطنتی و دیدگاه یک انسان معمولی: تصویری از یک ملت مدرن که گلیم خود را از طریق درگیری ، شور و شجاعت از آب بیرون می کشد.

داستان در ماه مه ۱۵۳۶ آغاز می شود: آن بولین مرده است و در کسری از ثانیه، سرش توسط یک جلاد اجیرشده ی فرانسوی قطع شده است. همچنانکه بقایای او به فراموشی سپرده می شود، کرامول همراه با پیروزهای میدان، صبحانه می خورد. پسر آهنگر اهل پوتنی از حمام خون برمی خیزد تا صعود خود به قله ی قدرت و ثروت را ادامه دهد. این در حالی است که ارباب قدرتمند او ، هنری هشتم ، با ملکه ی سوم خود ، جین سیمور ، در خوشبختی کوتاه مدتش غرق است.

کرامول ، مردی که فقط به هوش خود اعتماد دارد ، نه خانواده ای بزرگ برای حمایت دارد و نه ارتشی خصوصی. با وجود شورش در داخل کشور ، نقشه های خائنین در خارج از کشور و خطر حمله ای که رژیم هنری را تا نقطه ی شکست محک می زند، قوای ذهن کرامول یک کشور جدید را در آینه ی آینده می بیند. تمام انگلستان پیش پای اوست و زمان نوآوری و اصلاح مذهبی رسیده است. اما وقتی چرخ ثروت می چرخد ، دشمنان کرامول در سایه گرد هم می آیند. تنها یک پرسش اجتناب ناپذیر باقی مانده است و آن این است که یک شخص تا کی می تواند زیر نگاه بیرحمانه و دمدمی مزاج هنری زنده بماند؟