«کتاب شن»، مجموعه ای از ۱۲ داستان کوتاه تخیلی نوشته ی نویسنده موفق آژانتینی، خورخه لوئیس بورخس، می باشد.

نام انگلیسی: 

The Book of Sand

نام فارسی:

مجموعه داستان کوتاه انگلیسی

کتاب شن

نویسنده:

    خورخه لوئیس بورخس

   Jorge Luis Borges

درباره کتاب کتاب شن نوشته خورخه لوئیس بورخس:

«کتاب شن» اثر دیگری از نویسنده محبوب آژانتینی، خورخه لوئیس بورخس، است که در بردارنده ۱۲ داستان کوتاه تخیلی، می باشد. داستان‌های این مجموعه، قبلا به صورت پراکنده منتشر شده بودند اما مجموعه «کتاب شن» نخستین کتابی است که آنها را یک‌ جا جمع آوری کرده است. عناوین این داستان ها عبارتند از: «آن دیگری»، «اولریک»، «کنگره»، «چیزهای دیگری در جهان هست»، «فرقه ی سی»، «آینه و نقاب»، «اوندر»، «ناکجا آباد مردی خسته»، «رشوه»، «آوه لینوآره دوندو»، «سکه» و «کتاب شن». این داستان های کوتاه برای اولین بار در سال ۱۹۷۵، به زبان اسپانیایی و در کتابی به همین نام به چاپ رسیدند. اولین ترجمه انگلیسی این کتاب توسط نورمن توماس دی جیووانی در نیویورکر منتشر شد. ورژن انگلیسی کتاب «کتاب شن» برای اولین بار در سال ۱۹۷۷ انتشار یافت.

بورخس هرگز رمان ننوشت و به بلندنویسی اعتقادی نداشت. او عمیقا تحت تاثیر ادگار آلن پو و شیوه نویسندگی او بود و از وی بسیار آموخت. بورخس در موخره‌ای بر این کتاب چنین نوشته است: «کنگره» شاید جاه‌طلبانه‌ترین داستان این کتاب باشد؛ موضوع آن موسسه‌ای آنقدر وسیع است که سرانجام با خود کائنات و کل روزها یکی می‌شود. آغاز تاریک و افسرده این داستان، تلاشی است برای تقلید از نحوه شروع داستان‌های کافکا، و پایان آن تلاشی است – بدون شک ناموفق – برای صعود به وجد و خلسه چسترتون یا جان بونیان. من هرگز سزاوار چنان مکاشفه و الهامی نبوده‌ام. اما سعی کرده‌ام تصوری از آن داشته باشم. در جریان داستان – همانطور که راه و رسم من است – بعضی از ویژگی‌های زندگینامه خودم را با آن درآمیخته‌ام…

بخشی از داستان «آن دیگری»، درباره ملاقات بورخس با همزاد خودش در سال ۱۹۶۹ در کنار رودخانه چارلز است. همزادی که در همان لحظه کنار او، منتهی نه در سال ۱۹۶۹ بلکه در ۱۹۱۸ و نه در کنار رود چارلز، که در کنار رودخانه رن در ژنو نشسته است:

«من می‌خواستم سکه‌ای را که او به من داد به رودخانه بیندازم. خط سیر سکه نقره‌ای که در آب سیمگون رود بیفتد، تصویر زنده‌ای به داستان من می‌بخشید، اما تقدیر این‌طور نخواست. من جواب دادم که یک امرِ فوق‌طبیعی اگر دوبار رخ دهد، دیگر وحشتناک نیست. پیشنهاد کردم که روز بعد دوباره همدیگر را ببینیم، بر روی همین نیمکت که در دو زمان و دو مکان وجود دارد. او فوراً قبول کرد. بعد، بدون نگاه‌کردن به ساعتش گفت که دارد دیر می‌شود و باید برود. هر دوی ما دروغ می‌گفتیم و هرکدام از ما می‌دانست که دیگری دارد دروغ می‌گوید. من به او گفتم یک‌نفر می‌آید که دستم را بگیرد و ببرد. او با تعجب پرسید: «دستت را بگیرد و ببرد؟» ـــــ «بله. وقتی تو به سن من برسی، بینایی‌ات را تقریباً به‌طور کامل از دست می‌دهی. می‌توانی رنگ زرد و روشنایی و سایه را ببینی. اما نگران نباش. کوری تدریجی فاجعه‌آمیز نیست. مثل تاریک‌شدنِ تدریجی یک شب تابستانی است.»

کتاب پیش رو، علاوه بر مجموعه داستان های «کتاب شن»، شامل مجموعه ای از اشعار خورخه لوئیس بورخس به زبان انگلیسی و اسپانیایی، نیز می باشد.

مطالعه بیشتر