رمان انگلیسی جین ایر (jane eyre) نوشته شارلوت برونته Charlotte Brontë یکی از برجسته‌ترین آثار داستانی ادبیات کلاسیک جهان که در سال ۱۸۴۷ در انگلستان منتشر شد.

Download Jane Eyre by Charlotte Bronte

معرفی و دانلود نسخه انگلیسی کتاب جین ایر نوشته ی شارلوت برونته

نام فارسی کتاب:

  جین ایر

نویسنده:

شارلوت برونته

Charlotte Bronte

درباره نسخه انگلیسی کتاب جین ایر نوشته شارلوت برونته :

رمان جین ایر (jane eyre)  یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات کلاسیک سال ۱۸۴۷ در انگلستان منتشر شد. در اولین چاپ این کتاب نام شارلوت برونته روی جلد این کتاب نبود. او نیز مانند بسیاری از زنان نویسنده در قرن نوزدهم از اسامی مردانه برای انتشار آثارش استفاده می‌کرد و درنتیجه جین ایر به نام «کرر بل curere bell» منتشر شد. این رمان پس از انتشار نظرات زیادی را به خود جلب کرد و همه می‌خواستند نویسنده‌‎ی ناشناسش را بشناسند. حتی ناشر هم تا یک سال بعد نمی‌دانست که یک زن این کتاب را نوشته است.

داستان جین ایر درباره ی چیست؟

این رمان دربارهٔ زندگی دختری به نام جین است که در کودکی مادر و پدر خود را از دست می‌دهد و پس از ناملایماتی که از بستگان نزدیکش می‌بیند به پرورشگاه لوود سپرده می‌شود و در محیط خشک و خشن پرورشگاه بزرگ می‌شود. لوود محیط ترسناکی دارد و بسیار کثیف است. بسیاری از بچه‎‌ها در این یتیم‌خانه از بیماری‌های واگیردار می‌میرند و هیچ امکاناتی برای بچه‌ها وجود ندارد. او سپس با سمت معلمی به خانه‌ای اشرافی می‌رود، ارباب خانه (آقای راچستر) به تدریج به او علاقه‌مند می‌شود  ولی جین می‌فهمد که او قبلاً ازدواج کرده و همسر او که حالا دیوانه است در طبقه بالا همان خانه زندگی می‌کند. جین که دل شکسته می‌شود از خانه می‌گریزد و کشیشی با خواهرانش او را بیهوش می‌یابند و از او نگهداری می‌کنند و کشیش کم‌کم به جین علاقه‌مند می‌شود، ولی شبی (در ذهن خود) صدای راچستر را می‌شنود، سپس به دنبال او می‌رود و می‌فهمد که همسر دیوانه راچستر خانه را آتش زده و راچستر در حال نجات دادن او بینایی خویش را از دست داده‌است. سرانجام جین نزد راچستر می‌رود و با وی ازدواج می‌کند و پس از مدتی بینایی راچستر بازمی‌گردد و آنان صاحب یک پسر می‌شوند.

بر اساس جین ایر چندین اثر سینمایی و تلویزیونی هم ساخته‌شده است که مشهورترین آن فیلم جین ایر به کارگردانی «کری فوکونا cary fukunaga » است که سال ۲۰۱۱ پخش شد و نظرات زیادی را به خود جلب کرد.

در جملات و بخشهای از ترجمه فارسی رمان عاشقانه جین ایر می‌خوانیم

در آن حال که من فقط به اربابم و همسر آینده‌اش می‌اندیشیدم، در آن حال که فقط آن‌ها را می‌دیدم، فقط حرف‌های آن‌ها را می‌شنیدم و فقط به حرکت‌های با معنی آن‌ها توجه می‌کردم، بله، در همان حال، بقیه سرگرم علایق و لذایذشان بودند. لیدی لین و لیدی اینگرام به هم صحبتی و مکالمه‌های سنگین و رنگین خود ادامه می‌دادند. کلاه‌های عمامه‌ای شان را به طرف یکدیگر می‌جنباندند و دست‌های خود را به علامت تعجب، پرسش، یا وحشت (که به موضوع صحبتشان بستگی داشت) بالا می آوردند، درست مثل دو عروسک خیمه شب بازی ، منتها بزرگ تر. خانم دنت که ملایم بود با خانم ایشتن که با محبت بود حرف می‌زد. این دو گاهی کلمه‌ای هم با من رد و بدل می‌کردند یا به من لبخند می‌زدند. سر جورج لین، کلنل دنت و آقای ایشتن از سیاست و امور مملکتی و مسائل قضایی حرف می‌زدند. لرد اینگرام با ایمی ایشتن لاس می‌زد. لوئیزا می‌نواخت و می‌خواند – یا برای یکی از آقایان یا همراه یکی از آن‌ها. مری اینگرام، بی‌حال و بی‌علاقه، به صحبت‌های رجز مانند یکی دیگر از آقایان لین گوش می‌داد. گاهی همه باهم ، گویی با نوعی توافق دسته جمعی، نمایش‌های فرعی خود را متوقف می‌کردند تا به نمایش بازیگران اصلی نگاه کنند و گوش بدهند. آخر، آقای راچستر و دوشیزه اینگرام که همه جا با او بود شمع محفل بودند. اگر آقای راچستر حضور نمی‌داشت واقعا روحیه مهمان‌ها کسل می‌شد. وقتی می‌آمد، صحبت‌ها تازگی می‌یافت و زنده‌تر می‌شد.

از کتاب جین ایر نوشته شارلوت برونته

سن جان پرسید: «صدایی می‌شنوی؟ چیزی می‌بینی؟» من هیچ‌چیز ندیده بودم، ولی صدایی در جایی فریاد کرد. جین… جین… جین… و دیگر هیچ. احتمالا گفته بودم این صدا از کجاست؟ چراکه این صدا نه از اتاق بود، نه از خانه بود، نه از باغ بود، نه از آسمان. نه از زیرزمین بود، نه از بالای سرم. ولی آن صدا را شنیده بودم. هرچند که هیچگاه امکان این‌که بدانم آن صدا از کجاست، وجود ندارد. ولی آن صدا متعلق به یک انسان بود. انسانی که می‌شناختم و دوستش می‌داشتم. صدایی که برایم آشنا بود. آن صدای ادوارد فیرفاکس روچستر بود. صدایی که سخت وحشت‌زده مهیب بود و مرا به کمک خود فرا می‌خواند.

اگر تمام‌ دنیا هم از تو بدشان بیاید‌ و تو را آدم بدی بدانند، تا وقتی که وجدانت تو را تأیید می‌کند و گناهکار نمی‌داند، تو بدون دوست نمی‌مانی.

اتاق کوچک مخصوص صبحانه، در کنار اتاق پذیرایی قرار داشت. آهسته به آنجا رفتم. کتابخانه هم در آن اتاق بود، سریع یک کتاب برداشتم و وقتی که مطمئن شدم پر از عکس است، از لبه پنجره بالا رفتم و روی سکوی کنار پنجره پاهایم را جمع کرده و چهارزانو نشستم. در آنجا پرده‌های قرمزی کشیده شده بود و من از دو طرف محفوظ بودم.

هر عکس گویای داستانی بود که اغلب برای عقل ناقص من مرموز به نظر می‌رسید، اما با وجود این خیلی جالب بود، حتی جالب‌تر از داستان‌هایی که بسی وقتی اخلاق خوبی داشت در غروب‌های زمستانبرای ما تعریف می‌کرد، و با خاطره‌های عاشقانه و ماجراهایی که از شعرها و داستان‌های قدیمی می‌گفت توجه ما را بیشتر به حرف‌هایش جلب می‌کرد.

از اینکه کتاب را برداشتم خیلی خوشحال بودم، از چیزی نمی‌ترسیدم اما خیلی زود مزاحمی سر رسید…

از کتاب جین ایر نوشته شارلوت برونته

توضیحات نسخه انگلیسی کتاب جین ایر   :

Jane Eyre

Orphaned as a child, Jane has felt an outcast her whole young life. Her courage is tested once again when she arrives at Thornfield Hall, where she has been hired by the brooding, proud Edward Rochester to care for his ward Adèle. Jane finds herself drawn to his troubled yet kind spirit. She falls in love. Hard.

But there is a terrifying secret inside the gloomy, forbidding Thornfield Hall. Is Rochester hiding from Jane? Will Jane be left heartbroken and exiled once again?

جملات و بخش هایی از متن انگلیسی کتاب جین ایر   :

Jane Eyre Quotes

“I am no bird; and no net ensnares me: I am a free human being with an independent will.”

“Do you think I am an automaton? — a machine without feelings? and can bear to have my morsel of bread snatched from my lips, and my drop of living water dashed from my cup? Do you think, because I am poor, obscure, plain, and little, I am soulless and heartless? You think wrong! — I have as much soul as you — and full as much heart! And if God had gifted me with some beauty and much wealth, I should have made it as hard for you to leave me, as it is now for me to leave you. I am not talking to you now through the medium of custom, conventionalities, nor even of mortal flesh: it is my spirit that addresses your spirit; just as if both had passed through the grave, and we stood at God’s feet, equal — as we are!”

“I care for myself. The more solitary, the more friendless, the more unsustained I am, the more I will respect myself.”

“Life appears to me too short to be spent in nursing animosity or registering wrongs.”
― Charlotte Bronte, Jane Eyre

“I do not think, sir, you have any right to command me, merely because you are older than I, or because you have seen more of the world than I have; your claim to superiority depends on the use you have made of your time and experience.”

“I have for the first time found what I can truly love–I have found you. You are my sympathy–my better self–my good angel–I am bound to you with a strong attachment. I think you good, gifted, lovely: a fervent, a solemn passion is conceived in my heart; it leans to you, draws you to my centre and spring of life, wrap my existence about you–and, kindling in pure, powerful flame, fuses you and me in one.”
― Charlotte Bronte, Jane Eyre

“No sight so sad as that of a naughty child,” he began, “especially a naughty little girl. Do you know where the wicked go after death?”

“They go to hell,” was my ready and orthodox answer.

“And what is hell? Can you tell me that?”

“A pit full of fire.”

“And should you like to fall into that pit, and to be burning there for ever?”

“No, sir.”

“What must you do to avoid it?”

I deliberated a moment: my answer, when it did come was objectionable: “I must keep in good health and not die.”

“If all the world hated you and believed you wicked, while your own conscience approved of you and absolved you from guilt, you would not be without friends.”

“Jane, be still; don’t struggle so like a wild, frantic bird, that is rending its own plumage in its desperation.”
“I am no bird; and no net ensnares me; I am a free human being, with an independent will; which I now exert to leave you.”

“I am not an angel,’ I asserted; ‘and I will not be one till I die: I will be myself. Mr. Rochester, you must neither expect nor exact anything celestial of me – for you will not get it, any more than I shall get it of you: which I do not at all anticipate.”

“Do you think, because I am poor, obscure, plain and little, I am soulless and heartless? You think wrong! – I have as much soul as you, – and full as much heart! And if God had gifted me with some beauty and much wealth, I should have made it as hard for you to leave me, as it is now for me to leave you!”

“I can live alone, if self-respect, and circumstances require me so to do. I need not sell my soul to buy bliss. I have an inward treasure born with me, which can keep me alive if all extraneous delights should be withheld, or offered only at a price I cannot afford to give.”
― Charlotte Bronte, Jane Eyre

“Reader, I married him.”

“Prejudices, it is well known, are most difficult to eradicate from the heart whose soil has never been loosened or fertilised by education: they grow there, firm as weeds among stones.”
― Charlotte Bronte, Jane Eyre

“Every atom of your flesh is as dear to me as my own: in pain and sickness it would still be dear.”

“I had not intended to love him; the reader knows I had wrought hard to extirpate from my soul the germs of love there detected; and now, at the first renewed view of him, they spontaneously revived, great and strong! He made me love him without looking at me.”

“Flirting is a woman’s trade, one must keep in practice.”
― Charlotte Bronte, Jane Eyre

“All my heart is yours, sir: it belongs to you; and with you it would remain, were fate to exile the rest of me from your presence forever.”

“The soul, fortunately, has an interpreter – often an unconscious but still a faithful interpreter – in the eye.”
― Charlotte Bronte, Jane Eyre

منابع فارسی:

فیدیبو

طاقچه

چطور

منابع انگلیسی:

گودریدز

مطالعه بیشتر